Biliyorsun gizemli olmanın gücünü,
Çağlar boyu insanlara yol aldıran da bu gizemdi.
Ahlaklı olma yasasını insana bu gizem kabul ettirdi.
En sevdiğim filmi biliyorsun,
Hani o gizemli kadın,
Gizemli yüz…
Ve bir fotoğrafçı…
Oysa içi boş bir gizemdi sana kalan…
Gizemci şairler aramışlardı karanlığı ve aydınlığı ki
Yola getirmek için hırçın, kaba ve cahil insanı…
O gün yola çıkmadan evvel gazetede öyle bir mistik ilişti gözüne,
Bu adam orada gizem satıyordu.
Besbelli o bir sahte peygamber
Alenen suç işliyordu…
Halkın manevi değerlerini aşağılama suçundan,
Yatıracağız bu adamı,
Bu gizemli sandığın,
Akşam yolculuğunda nefret edeceğiz senden...
Akreple yelkovan,
Zamanın geçişiydi gizemli olan…
Besbelli bu yalancı mistik,
İnsanlardan para toplayıp biriktirmekteydi bankada…
O gün bir Jandarma operasyonuyla götürdüler adamı…
Geriye odası kaldı,
Adamın duvarda asılı Kabe fotoğrafı,
Oysa ne Kabeye gitmişti,
Ne de severdi Muhammed’i,
İçinden demişti ki
Kandırmalı insanları ki
İnsanlar saftır
Yüzyıllarca bu masallara inanır…
Oysa kuralsız dünyaya bir kural gelmişti,
Geçmiş mistiklerin deneyimleriyle
Ki insan,
Öldürür,
Tecavüz eder,
Çalar,
Komşusunun karısını malını ister,
Eksiği olmamasına rağmen…
Her zaman tahammülü vardı,
Eski zaman mistiklerine ki
İnsana kural koymuşlardı.
Başka ne yapabilirdi ademoğlu,
Bugün dahi ona hukuku gene mülkiyet ilişkileri öğretti.
Bugün dahi ona hukuku gene mülkiyet ilişkileri öğretti.
